Basilicata, ook wel Lucanië genoemd. Een van de kleinste regio’s van Italië, gelegen in het zuiden, met Puglia als Oosterbuur, Molise in het Noorden en Campania en Calabrië in het Westen  van Italië. Een regio die haast helemaal in het binnenland is gelegen en slechts twee kleine stroken kust aan de Ionische zee en de Middellandse zee tot haar grondgebied mag noemen; de zee bij Policoro en die bij Maratea.

Een zeer bergachtige regio met als hoogste top de Monte Pollino, die 2197 meter hoog meet. Het is juist deze bergachtige karakter dat eeuwenlang voor een isolement van de regio zorgde en zelfs als bannelingsoord gold in de Fascistische tijd. Lees het belangwekkende boek Cristo si è fermata a Eboli maar op na – Christus kwam niet verder dan Eboli. Een schrijnende kroniek van de verbanning van de schrijver zelf naar het onherbergzame Eboli, dat als niet meer beschaafd, gekerstend, gold. Een boek dat de misstanden en verwaarlozing van deze regio aankaartte en tot de ‘Vergogna’ van naoorlogs Italië leidde. Diepe schaamte voor het bestaan van onontwikkelde steden als Eboli en Matera waar mensen in erbarmelijke omstandigheden leefden.