Zwierige jurken en de fontein van de eeuwige jeugd.
De fontein van de eeuwige jeugd.
Waar vind je die? In Manta!
Manta is slechts een bescheiden dorpje in de buurt van Saluzzo in de Piemonte. Op zo’n plaats verwacht je eigenlijk geen uitbarsting van beschaving, verfijning, een cultureel hoogtepunt of liever, de fontein van de eeuwige jeugd. Maar niets is minder waar …
De weg naar Manta is een steile. Wie zoals gebruikelijk, zijn auto onderaan de toegangsweg in de berm zet, heeft een kleine maar pittige wandeling heuvelopwaarts voor de boeg. Omhoog zigzagt de weg over de groen bebost helling tot daar opeens de weg overgaat in een kasteellaan, omlijst door huizenhoge hortensia’s. Links rijzen dikke kasteelmuren op met daarboven de kenmerkende toren van MANTA. Het CASTELLO DELLA MANTA is een kasteel dat oorspronkelijk uit de 13de eeuw stamt en dat in de 15de eeuw zijn huidige vorm en omvang kreeg ten tijde van de illustere Thomas de III de Saluzzo. Deze markies liet rond 1420 de pronkzaal van zijn kasteel, de salone del barone, beschilderen met 9 mannelijke deugden en 9 vrouwelijke heldinnen plus een afbeelding van de fontein van de eeuwlige jeugd. De onderwerpkeuze was allerminst toevallig: Thomas had zelf een roman geschreven getiteld Le Chevalier Errante ofwel de dolende ridder waarin ondermeer de hoofse liefde en de deugden die een edelman moest bezitten uitgebreid aan bod kwamen.
Hoewel de naam van de kunstenaar niet meer bekend is, heeft deze anonieme schilder een waar feest voor het oog achter gelaten. Schitterend bewaarde fresco’s laten 9 mannen en vrouwen, in zeer fraaie kleding zien die een mooi inzicht geven in de mode van begin 15de eeuw! Zwierige mouwen, ingesnoerde tailles, fraaie kragen en bontgekleurde stoffen. De mode was destijds allerminst ingetogen. Met name de personificaties van de vrouwelijke heldinnen, zeer opmerkelijk voor die tijd, zijn een lust voor het oog. Ook zeer opmerkelijk is de weergave van de fontein van de eeuwige jeugd die een dwarsdoorsnede van de mensen uit die tijd lijken weer te geven. Jong en oud begeven zich in de fontein om te veranderen in wellustige, verjongde wezens. Minstens zo vermakelijk zijn de voorbijgangers die ofwel met afgunst ofwel met afgrijzen het liederlijke tafereel van de fontein aanschouwen.
Niet alleen de Salone Baronale, maar ook de andere vertrekken van het adelijk kasteel, zijn een bezoek meer dan waard. naast het kasteel is er bovendien ook de privé kapel die nog meer fraais herbergt: fresco’s op de zijwanden en achter het altaar waar zich wederom allerlei taferelen uit de bijbel en het alledaagse leven afspelen.
Hoewel het kasteel lange tijd in bezit van de baronnen van Saluzzo is geweest, raakte met het uitsterven van de familietak het kasteel langzamerhand in verval. Tot het onder de hoede van de FAI kwam, de Fondo Ambiente Italiano, die het kasteel weer geheel in de oude staat en luister terugbracht.
